Big Dərs

Bizim yaşadığımız dünya çox gözəldir. O həm də əsrarəngiz və maraqlıdır. Biz zəngin və füsunkar bitkilər aləmin, vəhşi heyvanlardan tutmuş ən xırda həşəratlara qədər saysız-hesabsız canlılar əhatəsindəyik. Əslində Yer kürəsi adlandırdığımız planetin məzmunu da elə ən şüurlu və ən ali varlıqlar olan biz insanlarla bizi əhatə edən təbiətin harmoniyasıdır. Dünyamızın sabahı və gələcəyi bu vəhdətdən və bu vəhdətin əzəli və əbədi tarazlığından asılıdır. Bu harmoniyanın bu tarazlığın pozulması dünyanı fəlakətə sürüklüyə bilər, bütün bəşəriyyəti, dünyanı məhv edə bilər. Ona görə də biz insanlar təbiətə qayğı və məhəbbətlə yanaşmalı, planetimizin bitki örtüyünü – onun florasını və canlılar aləmini – onun faunasını qorumalıyıq. Biz təbiətin kiçik bir parçasıyıq. Bizim yaşayışımız da, sağlamlığımız da onunla bağlıdır. Təbiətin ayrılmaz hissələrindən biri meşələrdir. Almanlar meşələrə çox mənalı və müasir səslənən bir ad veriblər: "Yaşıl ciyər”. Yaşıllıq insana çörək lazımdır. Həm də çörək...

 Eh, bağban, bağban. Dünyada görən səndən xoşbəxt insan varmı? Sən adındakı qüdrəti dərk edirsənmi? Sən varlığındakı ümman genişliyini görə bilirsənmi? Axı müəllimi sənə oxşadırlar. Önündə başlar əyilən, qarşısında bağlı qapı olmayan müəllimi. Bu, düzgün müqayisədirmi? Məncə bu müqayisə ilə razılaşmaq çətindir. Müəllimin dühası üçün bağban meyar ola bilməz. Axı bağbanın özünü də müəllim yetirib. Maddi-mənəvi aləmdə heç bir ehtişam, əzəmət, qüdrət müəllim üçün meyar ola bilməz. Sarayların naxışını, həyatın simfoniyasını, lövhələrin solmazlığını, dastanların nəğməsini, sözünü yaradan şairin, sənətkarın, memarın, bəstəkarın özünü kim yetişdirmişdir? Kim onları kamala, ərsəyə çatdırmışdır? Əlbəttə ki, müəllim!         Günlər keçir, illər illərə calanır, insan çox şeyi unudur. Lakin heç zaman ilk müəllim yaddan çıxmır, xatirədən silinmir. Axı insana elm qapısının açarını ilk müəllim təqdim edir, onu əsrarəngiz bir dünya ilə ilk müəllim qovuşdurur.     ...

                                              MENIM DOSTUM                                                                                                                   Dostluq yer üzünün ən gözəl neməti, ülvi və müqəddəs hisslərin toplusudur. Dostluğu insanlara sevinc dolu həyat bəxş edən saf və mənəvi bir sərvət adlandırmaq olar. Dostluq insanları bir-birinə yaxınlaşdıran qırılmaz zəncirdir, mənəvi körpüdür.         İnsan həyatının ən gözəl xüsusiyyətlərindən biri, tək olmamasını hiss etməsidir. Bizim əhatəmizdə hər cür insanlar var. Ailəmiz, qonşular, doğmalar s...